•De eerste dag

Zaterdag 18 augustus
Vandaag toch echt vertrekken! Mijn ouders waren zo lief om me naar het vliegveld te brengen, en zelfs de hondjes mochten mee. Maggy en Misty hebben kennis mogen maken met de rolbanden en vooral Maggy probeerde haar nagels erin te zetten. Misty liep voorop met pap, dus elke keer als we weer bij elkaar kwamen was hij mega enthousiast. Bagage was ruim onder de 20kg, dus er kan zelfs meer mee terug!

Helaas had de vlucht naar München al vertraging, wat wel logisch is als het vliegtuig pas 20 min voor vertrek landt. Met tien minuten vertraging landden we heel netjes in München. Tijdens de afdaling en daarvoor zie je de gebergtes van Oostenrijk/Zwitserland en je kan zelfs de toppen met sneeuw zien! Was heel mooi.

Snel doorgelopen naar de volgende gate, maar ik had rustig aan kunnen doen. We gingen niet boarden om de oorspronkelijke tijd van 12:50, maar pas om 13:15, de vertrektijd. Hier helaas ook een vertraagde vlucht. Een kwartier later dan gepland konden we toch de lucht in!

Goed geland in Sofia om half 5. Het moet me toch gezegd worden dat de stoelen een tikje oncomfortabel zaten. Hier was bij de landing veel landbouwgrond met kleine wegen te zien. En dan ineens bossen. Het is een heel divers landschap, omdat in het zuiden van Sofia de Vitosha gebergte ligt. Bij het landen aan de praat geraakt met de vrouw naast me. Zij woont alweer 11 jaar in Duitsland en heeft ook in Düsseldorf gewoont. Ze is van Bulgaarse afkomst en wist me te vertellen dat zij op school veel volleybal gespeeld hebben.

De bagage claim is met drie werkende banden de kleinste die ik ken. Voor de verandering zat mijn koffer bij de eersten en hoefde ik niet lang te wachten.

Het hotel is mooi en voldoende groot. Vooral een mooie badkamer. Het fijne is dat de receptionist, piccolo en barjongen allemaal goed Engels praten 🙂 Na even opgefrist te hebben meteen in een goede, door de receptionist bestelde, taxi gesprongen naar de hal! Heb ook gezien dat er een Carrefour in de buurt (redelijk begrip) lag. Verder hebben ze de normale westerse winkels zoals de New Yorker, H&M, MacDonalds, Allianz, en de typische Bulgaarse.

Bij de Arena aangekomen stonden al veel Bulgaren buiten te roken, en veel te gebaren. De wedstrijd Bulgarije – België zou dan ook bijna beginnen. Binnen even een stukje gezien in de gigantische hal. Daarna de Italianen opgezocht: speelsters Ilaria en Sara, coach Stefano en directrice Loredana. Zij zaten bij de bar bij de tweede sporthal: kleine sporthal wat eigenlijk een trainingshal is, maar waar de dames bijna al hun wedstrijden moeten spelen…

Heel gezellig en leuk om ze weer te zien! Eerst bijgepraat en daarna in de hal het einde van Hongarije – Israël dames gekeken. Israël was niet goed, Hongarije was zeker beter, maar is ook niet top. Meteen kwam ik al de eerste bekende tegen: Dursun Güngör, van de Turkse organisatie van vorig jaar. Tot mijn grote verbazing wist hij meteen wie ik was! En hij wist zeker nog wie m’n vader is. Dursun was al niet de eerste die vroeg of m’n vader weer kwam fluiten. Hij was heel blij om te horen dat Robyn en ik aan het WK beach gaan meedoen, waarbij hij in de organisatie zit. Communicatie ging overigens erg moeilijk en met veel handen en voeten. Het is wel duidelijk dat ik heel weinig gebaren weet, en zeker als ze te snel achter elkaar gaan. Gelukkig kan Ilaria her en der wat vertalen.

De wedstrijd werd met 3-0 door Hongarije gewonnen. Duidelijk en verdiend. Daarna het einde bij de heren gekeken: 3-1 voor België. Het was de eerste wedstrijd voor de Bulgaren en er was dan ook veel publiek. Alleen jammer dat het soms wat onsportief werd naar de paar Belgische fans: met boegeroep… Daarna weer terug naar de “Dameshal” waar Japan – Rusland op het programma staat. Japan begon zeer goed met een 6-1 voorsprong, maar daarna kwam Rusland steeds beter in hun spel en bij 17-19 stonden ze ineens voor. De andere twee sets zijn ze nooit in de problemen geweest. Duidelijke 3-0 overwinning voor Rusland.

Met Stefano is er een betje gemaakt wat de top 4 bij de vrouwen wordt. Ik denk, en hoop, zelf 1. USA 2. Oekraïne 3.Rusland 4.Japan. Ik heb me ook laten vertellen dat het Turkse dames team helemaal vernieuwd is (zij eindigden vorig jaar op het EK onder ons), dat het Japanse team in 2009 op de Deaflympics sterker was dan nu, en dat bij Rusland maar drie speelsters verschillen ten opzichte van vorig jaar. Ook de eerste blessures van het toernooi zijn er al. Vanochtend is een Turkse speelster door haar enkel gegaan, en later op de dag heeft een Israëlische speelster haar enkel gebroken. En dat al op de tweede speeldag….

Verder vind ik de scheidsrechters tot nu toe waardeloos. 2x spelen ballen worden er niet uitgefloten. Net als ballen van lang contact. Nog erger, bij de wedstrijd Bulgarije – België:

• Libero van Bulgarije geeft een bovenhandse set-up in het 3-meter gebied en de aanvaller slaat de bal, die boven de netrand was, er gewoon over. Wordt niet afgefloten!

• Bal wordt door de spelverdeler van Bulgarije hoog halverwege het 3-meter gebied gespeeld. De voorspeler wilt aanvallen, maar stopt omdat hij de achterspeler ziet aankomen. Die zet pas voor zijn sprong af in het 3-meter gebied. Spel gaat gewoon door.

Zucht.

Na negen uur was de wedstrijd afgelopen en gingen we binnendoor even daar de grote hal, omdat Stefano nog iemand gedag moest zeggen. Dus lekker onder de tribunes door en door gangen waarvan ik dacht dat je daar accreditatie voor nodig hebt… Argentinië – Frankrijk mannen waren bezig en de Fransen kwamen net met 2-0 voor te staan.

Buiten gingen we op zoek naar een taxi. Met Ilaria en Sara in de ene taxi en Stefano en Loredana in de andere. Bij een afgesproken hotel uitgestapt en de weg gevraagd naar het restaurant waar we gingen eten. Het is me al opgevallen dat de meeste Bulgaren alleen Cyrillisch kunnen lezen en dit script met heel veel moeite! Het restaurant serveerde typisch Bulgaarse gerechten, of wat ik heb kunnen opmaken uit het menu. Het was een vrolijke boel met zangeressen en dansers in klederdracht. Stefano dacht dat er een bruiloft gevierd werd. Doordat het geluid hard stond was het nog moeilijker om te communiceren. (Ilaria spreekt Italiaans, Engels en gebaren. Sara alleen Italiaans, gebaren en een klein beetje Engels. Loredana alleen Italiaans en gebaren. Dus geen Engels. Stefano kan Italiaans en wat gebaren en wat Engels). Zelf heb ik kip en champignons met kaassaus gekozen (veel kaas). De andere kebab achtig iets met rijst. Na een beetje miscommunicatie bij betalen (ze accepteren dus toch geen Euro’s…), namen we tegen twaalf uur weer de taxi naar het hotel.

Morgenochtend eerst lekker ontbijten, daarna nog wat van de stad bekijken en weer door naar de Arena!

Uitslagen wedstrijden (staan dus niet op de site):

Mannen:

Donderdag 16-08-2012

Oekraïne – Argentinië: 3-0

Vrijdag 17-08-2012

België – Venezuela: 1-3

Rusland – Japan: 3-0

Iran – Turkije: 3-0

Zaterdag 18-08-2012

Duitsland – Iran: 1-3

Japan – Polen: 3-1